03.07.2006 (Kuala Lumpur)
Sabah 6 gibi Kumpur’a vardık. Alışık olduğumuz tablo ile yine karşılaştık. Taksici taksimetreyi açmadı ve pazarlık yaptık. 2 taksi toplam 20 ringit’e anlaştık ve gele gele 1 km geldik. İstediğimiz yerdede indirmedi. Bağrış çağrış 10 ringit verip kurtulduk. Hostelimize girdik. Çok pis değildi, çok temiz de değildi ama 24 saat süren yolculuk sonrası 1 dakikanın bile önemi vardı uykuya giden yolda. Hemen uyudum. Arkadaşlar banyo yapmayı tercih ettiler. Saat 12 gibi uyandığımda alt ranzamda yatan hacımın yanına oturup bir sigara yaktım. Mapusane çeşmesini söylerken Esra bir fotoğrafımı yakaladı. Baya bi Yılmaz Güney kokuyordu. Ama Malezya’nın havası öldürücü nemliydi. Astım hastası herhalde boğulur kalırdı. Zaten Esra’da gece zor nefes alarak uyuduğumu söyledi. İshalim devam ediyor. Boğazım ağrıyor. Son bindiğim otobüsün klimasından üşüttüm. Kollarım bacaklarım sinek ısırığı, yara, bere ama gezginliğe devam. Moraller sağlam. Evden en az 7000km uzağız. İlk durak Petronas İkiz Kuleleri. Kumpur’un ünlü yeri. (Gitmeden Mc Donald’s da kahvaltı). Biz Pasar Seni’de bişiy hostelindeyiz. İki cadde geçince metroya çıkıyorsunuz. Metrodan bilet alıp KLCC’ye gidince metro çıkışı Petronas. Pazartesi günleri tatil. Bugün giremeyeceğiz. Ayrıca günde 1300 kişiyi aldığı içinde kadın erken gelin dedi. Kuyruk oluyormuş. Bir çok fotoğraf çekip geri döndük. Yarın burdan ayrılmaya karar verdik çğnkü yapıcak hiçbir şey yok. KL Stesen’de (tren istasyonu) AirAsia’nın bürosuna gittik yine metroyla. Restaurant Deli’n Meals diye bir Hint lokantasında 1.80 ringite gözleme benzeir bir şey yedim. Soğanlı gözleme adı Roti sawagan, yumurtalı roti telur, balıklı, tavuklu da var. Damak tadımıza yakın. Tren sorduk Singapur’a yataklı 38 ringit. Hemen aldık. Yarın 22:00’de internetten ve Airasia’dan gidilebilecek yerlere bakıp ordan ayrıldık. Akşam kağıt oynadık. Hosteldeki adam 5 senedir çalışıyormuş ve hiç Türk görmemiş. (Bu arada AirAsia biletini 2 hafta önceden alırsanız inanılmaz ucuz oluyor)
04.07.2006 (Kuala Lumpur)
Sabah erken kalktık sabah 8’de. Petronas’a. Yine hiç dinlenemesim. Pisim, endişeliyim, hastayım ama yataktan çıktım. Bildik yoldan Petronas’a vardık. Fiyasko. Neden bilmiyoruz ve söylemiyorlar ama kuleye çıkış yok. Hüsran. Neyse diyip geri dönüyorduk ki Aquaria diye bir geniş akvaryum reklamı gördük metroda. Geri dönüp girelim dedik. Ben girmedim arkadaşlar girdi. 25 ringit öğrenci, 38 tam. Ben dışarıda onları beklemeye başladım. 1 saat olmuştu ki kulağı delik, şekil sakallı, kaslı bir adam sigara içerek dışarı çıktı. Bi muhabbete girdik. Aquaria’da dalgıçmış. Köpekbalığı falan besleyen bir tip. 30 yaşında 2 karısı 2 çocuğu varmış. Baya bi ülke gezmiş, eskiden rakçıymışta. Ama bir şekilde durulmuş. Adalara gitmemizi tavsiye etti. Duruu anlattım. Niye adalarda çalışmadığını sordum. Çocukları için eğitim, sağlık gibi babasal şeyler söyledi. Baba her yerde baba dedim içimden. Söz nasılsa kadınlara geldi ve bekarlık sultanlıktır dedi. Bende onayladım. Elindeki yarayı gösterip olayını anlattı. Karısıyla kavga edip gelmiş işe. Tabi köpek balığı beslerken ufak hatalar tehlikeli oluyor. Konsantre olamamış ve eli kaptırmış. Paniklemeyip köpekbalığının burnuna yumruğu vurup kurtulmuş. İyi dileklerle ayrıldık. Arkadaşlarım 2.5 saat dolduğunda gelmemişlerdi. Keşke girseydim dedim. İçeri tekrar girdim. Onları gördüm. 1.5 saattir beni arıyorlarmış. Nereden çıktıklarını unutmuşlar. Neyse Masjid Jamek’e gidip biraz dolandık. Robert Kolej gibi bir okul gördük. Bir orman görünümlü yerden girdik. Kuala Lumpur Tower’a geldik. (Bilmiyorum arkadaşlar yolu biliyorlarmıydı, şans eseri sanırım). Kuleye çıkış 20 ringit. Kimse çıkmadı, orman yolunu takip edip botanik bahçesini gördük. Günlük işleri yapıp trene bindik. Tren harika. Bu trenle 10 gün de gidilir 20 günde. Ancak Dünya kupası yerı final maçını kaçırıcaz. Almanya-İtalya.
